مجموعه تئاتر فرهنگسرای نیاوران

فرهنگسرای «نیاوران» با بهره گیری از عناصر معماری کهن ایرانی به صورت پست مدرنیستی و مینی‌مالیستی خودنمایی می‌کند. معماری منحصر به فرد این مجموعه الهام گرفته از معماری سنتی ایران است که مفهومی فلسفی با خود به همراه دارد و با استفاده از طاق‌های مرسوم روستایی و نورگیرهایی برگرفته از بادگیرهای کویری طراحی شده است. بادگیرها به وضوح در فرم بنا خودنمایی می کنند و وظیفه انتقال نور را به داخل بنا دارند. ساخت این بنا در تاریخ ١٣۵۵ شروع و در سال ١٣۵۶ به اتمام رسیده است و کل فضای مجموعه نیاوران ١١٠ هزار متر مربع و زیربنای آن ده هزار متر مربع است. نورگیری این بنا از چهار طرف صورت می گیرد. گرچه ساختمان فرهنگسرای نیاوران به صورت قسمت‌های مجزا طراحی شده و بعد در کنار هم قرار گرفته اما با بدعت‌های خاص طراح ارتباطی صحیح و جستجوگر میان دو ساختمان بوجود آمده است. ساختمان این بنا با بتون مسلح اجرا شده است. طراح با ترکیبی میان بافت (بتون و سنگ)،‌ فرم (سازه هندسی)، و نسبت توانسته ساختار جدی از معماری سنتی و مدرن خلق نماید. سردر ورودی این بنا به صورت متقارن ایجاد شده به عنوان پیش ورودی برای دسترسی به در اصلی فرهنگسرا، این سردر برگرفته از ساختار هشتی در معماری سنتی است. حیاط مرکزی یکی دیگر از نمودهای سنتی است که در این بنا استفاده شده است، این قسمت دارای آب نما و باغچه است و درهای اصلی ساختمان به آن باز می شود. فرهنگسرای نیاوران از بخش های مختلفی به شرح زیر تشکیل شده است:
- سالن اصلی: سالن اصلی یا سالن خلیج فارس با ظرفیت ۲۶۲ صندلی قابلیت استفاده به‌عنوان سینما، اجرای تئاتر، کنسرت موسیقی، برگزاری سمینار و همایش را دارد.
- سالن گوشه: این سالن با ظرفیت ۱۰۹ صندلی در انتهای حیاط مرکزی و بین دو ساختمان قرار گرفته و دو ساختمان را به هم متصل می‌کند و برای برگزاری فعالیت‌های گوناگون از جمله اجرای نمایش و کلاسهای آموزشی آماده‌سازی شده‌است.